ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 207η
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2018
Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Καινούριος χρόνος σήμερα γεμάτος ἐλπίδες, προσδοκίες, ὄνειρα γιά ἕνα καλύτερο κόσμο, χωρίς πολέμους, χωρίς βομβιστικές ἐπιθέσεις, χωρίς καταστροφές, χωρίς πρόσφυγες, χωρίς ὀρφανά. Ἡ Ἐκκλησία σήμερα μιλάει γιά τήν ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου καί γιά τά παρόντα καί γιά τά μέλλοντα.
Ὁ χρόνος τρέχει. Ἡ ζωή τρέχει, ὅλα παρέρχονται, ὅλα εἶναι ρέοντα καί πρόσκαιρα. Ἕνας μένει, ὁ αἰώνιος Χριστός. Χθές καί σήμερα καί εἰς τούς αἰώνας ὁ Αὐτός, κατά τόν Ἀπόστολο Παὖλο. Ὁ χρόνος δέν μένει, τά σημάδια ὅμως πού ἀφήνει μένουν. Ὁ χρόνος μᾶς μεγαλώνει καί μᾶς μικραίνει. Ὅσο αὐξάνονται τά χρόνια τῆς ἠλικίας μας τόσο μικραίνει ὁ χρόνος πού μᾶς χωρίζει ἀπό τήν αἰωνιότητα.
Ὁ χρόνος μᾶς φθείρει καί μᾶς ἀνακαινίζει. Φθορά ἡ ἀσθένεια, τό γῆρας, ἡ σωματική ἐξασθένηση. Ἀνακαίνιση ἡ μετάνοια, ἡ πνευματική ὡριμότητα. Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Δευτέρα πρός Κορινθίους ἐπιστολή του «…καί ἄν ὁ ἐξωτερικός μας ἄνθρωπος δηλαδή τό σῶμα μας φθείρεται ἀπό τίς θλίψεις καί τούς κινδύνους, ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος δηλαδή ἡ ψυχή γίνεται νεώτερη μέρα μέ τή μέρα».
Ὁ χρόνος μᾶς αἰχμαλωτίζει καί μᾶς ἐλευθερώνει ἀνάλογα πῶς τόν χρησιμοποιοῦμε, γιά κατρακύλισμα στό χάος τῆς ἁμαρτίας ἤ γιά τήν κατάκτηση τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ὁ χρόνος εἶναι γεμάτος εὐκαιρίες. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι ἐκμεταλλεύονται τίς ἐκπτώσεις στήν ἀγορά. Λησμονοῦμε ὅμως ὅτι κάθε δευτερόλεπτο τῆς ζωῆς μας μπορεῖ νά γίνει εὐκαιρία ἐκπτώσεων. Νά ἐκπέσουν, νά ἐξαφανιστοῦν μέ τήν μετάνοια οἱ ἁμαρτίες μας, γιά νά μήν ἐκπέσουμε τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι πού ζοῦν μακριά ἀπό τό Χριστό, χωρίς πίστη καί ἐλπίδα δίνουν σημασία στό ὡροσκόπιο, στά ζώδια τοῦ χρόνου. Ὄχι μόνον σήμερα. Στήν «Ἑξαήμερο» βλέπουμε, ὅτι ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου παρουσιάζονται πολλοί αἰχμάλωτοι τῶν προλήψεων, δοῦλοι τῆς δεισιδαιμονίας, λάτρεις τῆς ἀστρολογίας καί ἄστρομαντείας.
Ὁ Χριστιανός δέν κοιτάζει τό ὡροσκόπιο ἀφοῦ δέν πιστεύει στήν τύχη. Κοιτάζει τό ὡρολόγιο ἀφού πιστεύει σέ Ἐκεῖνον πού εἶναι ὁ «καιροῦς καί χρόνους διδούς τοῖς ἀνθρώποις». Ἐκεῖνον πού ρυθμίζει τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας στήν συχνότητα τῆς αἰωνιότητας.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος γράφει στήν Α΄ Ἐπιστολή του «ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι». Εἶναι ἀρκετά τά προηγούμενα χρόνια κατά τά ὁποῖα διαπράξατε τό ἁμαρτωλό θέλημα τῶν εἰδωλολατρῶν, καιρός γιά ἀλλαγή. Ἀλλά αὐτή ἡ ἀλλαγή γίνεται μέ τόν Χριστό, νά τόν γνωρίσουμε, νά τόν πλησιάσουμε σάν τήν αἱμορροοῦσα γυναίκα, μέ πίστη, μέ μετάνοια, πού εἶναι τό μοναδικό μέσο προσλήψεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς σωτηρίας μας.
Μέ τά ἔργα, ὁ Μέγας Βασίλειος τόν ὁποῖο σήμερα τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τονίζει ὅτι ἐπειγόμεθα, βιαζόμαστε. Ὅπως ἐκεῖνος πού ἔχει μία ἀκάλυπτη ἐπιταγή ἐπείγεται νά προλάβει νά μήν σφραγισθεῖ, ἔτσι ἐπείγεται ὁ Χριστιανός γιά νά μή σφραγισθεῖ ὁ χρόνος τῆς ζωῆς του καί δέν προλάβει νά καλύψει τά χρέη του. Σέ ἕνα στίχο στό τέλος τῆς δοξολογίας λέμε: «Παράτεινον τό ἔλεός τοίς γινώσκουσί Σε», δώσε μας παράταση Κύριε στόν χρόνο τῆς ζωῆς γιά νά τακτοποιήσουμε τούς λογαριασμούς αὐτῆς τῆς ζωῆς πρίν ἀναχωρήσουμε ἀπ΄τόν κόσμο αὐτόν.
Τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας στήν ἀρχή τοῦ ἔτους εἶναι ἁπλό στή διατύπωση του καί συντριπτικό στήν ἀλήθεια του. Ὁ Χριστιανός δέν μπορεῖ μάταια νά σπαταλᾶ τό χρόνο τῆς ζωῆς του. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σ’ αὐτό πού πλασθήκαμε νά ζήσουμε ἐλεύθεροι «ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ».
Μέ αὐτές τίς σκέψεις ἀδελφοί εὔχομαι καλή καί εὐλογημένη νέα χρονιά.
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 207η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2018.